ویرگول، کاما یا درنگ‌نما:
ویرگول نشانه مکث کوتاه است و نشان می‌دهد که اجزای دو طرف با هم پیوند دارند. این نشانه کاربرد و بسامد فراوان دارد و اغلب به خطا از این نشانه به جای نشانه‌های دیگر استفاده می‌کنند.
کاربردهای آن عبارت‌اند از:
۱. پس از منادا:
ای خدا، این وصل را هجران مکن.
اغلب پس از منادا به جای ویرگول از علامت تعجب استفاده می‌کنند. تنها در مواردی از علامت تعجب استفاده می‌کنیم که منادا حالت خطابی و تحذیری (پرویز! مراقب باش نیفتی) یا
تحکمی (سیما! مگر به تو نگفتم) باشد.
۲. میان دو جمله پایه و پیرو:
+ اگر شب‌ها همه قدر بودی، شب قدر بی‌قدر بودی.
+ اتفاقات ناخواسته‌ای که در این زمینه رخ داده است، خارج از محدوده اراده دولت است.
۳. پس از اعضای رشته یا ردیفی از واژه‌ها که از نوع دستوری واحدی باشند:
– کتاب خوب، دوست، همدم و معلم انسان است.
۴. برای جدا کردن نام مؤلف، کتاب، جلد، صفحه و مشخصات چاپی یک اثر. همین‌طور اجزای آدرس.
۵. پیش از حروف تعلیل:
زیرا
چون
چون‌که
چراکه
چه
بسیار عالی حرف نداره واقعا لذت میبرم